Es un pichon trauc
a1 nòrd de l'Eraut,
tot près de la montanha.
Lo pastre Charlon
qu'aimava Lison,
li diguèt …

Legir tot

Es un pichon trauc
a1 nòrd de l'Eraut,
tot près de la montanha.
Lo pastre Charlon
qu'aimava Lison,
li diguèt dins un poton :
« Tu que seràs ma companha,
vendémias vau començar,
se vòls farem la campanha ;
pus tard nos vendrem maridar.

Al temps de vendémias,
lo miègjorn
remplís vaissèls e botelhas
de vin qu'aimarem totjorn.

S'anguèron logar
El per carrejar
e Lison coma copaira.
Mes coma totjorn,
lo sòrt d'aquel jorn
li joguèt un missant torn.
Car un vèspre sus l'aira
(lo mal es lèu fait, bon Díu !)
Liseta tròp calinhaira
escotèt lo grand Matiu.

Al temps de vendémias,
lo miègjorn
remplís vaissèls e botelhas
de vin qu'aimarern totjorn.

Lo pastre Charlon
vengut vinhairon
doblidèt Lison, pecaire !
L'estiu acabat,
madur lo muscat,
tomba al fons del ferrat.
Escota los vendemiaires
sopant, galantonejant
rison d'amor calinhaire
Charlon pensa a Lison cada an.

Al temps de vendémias,
Lo miègjorn
s'emplís d'amor e las bèlas
vòlon cambiar de garçon.